1. Partners die huwen met een contract met scheiding van goederen denken dat hun huwelijk op de klippen gaat lopen
De vraag stellen om voor een huwelijkscontract te kiezen kan delicaat zijn. Het kan de indruk
verwekken van niet zeker te zijn van de partner, de partner niet volledig te vertrouwen, het
materiële te stellen boven het gevoelsmatige.
Dit wordt echter dikwijls ingegeven door de wens van de partners om elkaar te beschermen op vermogensrechtelijk vlak. Dit is bijvoorbeeld het geval als één van de partners een zelfstandige activiteit uitoefent. Het vermogen van de andere partner wordt beschermd tegen het aangaan van schulden door de zelfstandige. Anderzijds kan de zelfstandig echtgenoot genieten van een maximale autonomie op professioneel vlak.
2. Partners die huwen met een contract met scheiding van goederen wensen hun volledig vermogen afgescheiden te houden van elkaar
Bij een stelsel met zuivere scheiding van goederen is er in principe geen gemeenschappelijk
vermogen . Dit betekent daarom nog niet dat de partners niets samen willen of kunnen aankopen of bezitten. In de praktijk zal dit dikwijls het geval zijn. De toekomstige partners kunnen steeds een “beperkte gemeenschap“ toevoegen via het huwelijkscontract. In het huwelijkscontract kunnen steeds beschermende clausules opgenomen worden , zoals bijvoorbeeld “akte van onbeslagbaarheid van de gezinswoning“.
Nu het moet wel gerelativeerd worden, bij het aangaan van leningen gaan de banken immers wel eisen stellen voor het willen toekennen van leningen, zoals ondertekenen als mede schuldenaar, borg enz..
3. Partners die huwen met een contract met scheiding van goederenzijn nooit iets verschuldigd aan elkaar wanneer het huwelijk mislukt
Echtgenoten die gehuwd zijn met een contract met scheiding van goederen, delen hun inkomsten niet, iedere echtgenoot behoudt zijn inkomsten en ze bouwen elk een eigen vermogen op.
Als er problemen zouden rijzen in het huwelijk (bijvoorbeeld, ziekte, werkloosheid, zorg voor de kinderen, geen of veel minder inkomsten hebben, een aantal jaren niet meer beroepsactief kunnen zijn enz...) kunnen er wel problemen ontstaan. Bij een echtscheiding en verdeling van de goederen zal de huwelijkspartner, die geen vermogen heeft kunnen opbouwen, in de kou achterblijven. Er kan in de akte een verrekenbeding worden opgenomen, waarbij ingeval van echtscheiding de inkomsten van beide partners verrekend wordt.
Er kan tussen de huwelijkspartners tevens altijd overeengekomen worden, mochten er zich
ongunstige omstandigheden voordoen (bijvoorbeeld één van de partners kan niet meer gaan
werken omwille van gezondheidsredenen) dat er dan een vergoeding kan worden bepaald.
Het komt er dan vooral op neer duidelijke, eenvoudige bepalingen in het huwelijkscontract te laten opnemen, die tevens praktisch en gemakkelijk berekenbaar en uitvoerbaar zijn.
4. Partners die huwen met een contract met scheiding van goederen kunnen gemakkelijker de gezinswoning verkopen
De gezinswoning wordt krachtens de wet beschermd. Een echtgenoot, zelfs al is die alleen eigenaar van de gezinswoning, kan deze zo maar niet verkopen, wegeschenken, enz …. zonder instemming van de huwelijkspartner.
5. Partners die huwen met een contract met scheiding van goederen en die gemeen-
schappelijke rekening openen lopen geen risico’s
Het kan zijn dat huwelijkspartners een gemeenschappelijke rekening openen, hierop hun
respectievelijke inkomsten en spaargelden storten en van deze rekening betalingen doen.
Uiteraard hierdoor treedt een vermenging van vermogens op en ontstaat er een onverdeeldheid. Het is evident, dat na jaren samenleven, het nog vrij moeilijk zal zijn om de oorsprong te bepalen en verrekening te doen. Hierdoor kunnen er discussies bij een echtscheiding ontstaan.
De best mogelijke oplossing is daadwerkelijk met aparte rekeningen te werken en de spaarcenten gescheiden te houden. Als men toch met een gemeenschappelijke rekening wil werken, dan duidelijk te laten bepalen in het huwelijkscontract wat daar op gestort zal worden, wat er mee betaald zal worden en hoe eventueel bij echtscheiding het zal verrekend worden.
In de praktijk gaan de rechtbanken er dikwijls van uit en zeker als er geen duidelijke, werkbare contractuele of wettelijke bepalingen bestaan, dat bij partners (in de ruime zin van het woord, zowel bij diegenen die gehuwd zijn met een contract met scheiding van goederen, de samenwonende partners volgens verklaring bij Burgerlijke Stand, de effectief samenwonende partners) er wordt geacht dat de partners dag op dag met elkaar verrekend hebben.
Immers na het verstrijken van jaren kan men dit alles nog moeilijk bij elkaar gaan puzzelen en is er de kans groot dat er oeverloze discussies tussen de partners ontstaan.
Commentaires